wrzesień 2017

Produkty spożywcze zagrażające zdrowiu i życiu psa.

Do produktów najbardziej zagrażających zdrowiu i życiu psa zaliczamy:

Czekolada

Zawiera trujący dla psa związek – teobrominę. Już 200g czekolady może spowodować śmierć psa średniej wielkości.

Cebula i Czosnek

Zarówno w postaci surowej, smażonej i gotowanej one toksyczne dla psów.

Zawierają związki chemiczne, które toksycznie oddziaływają na czerwone krwinki, prowadząc do ich rozpadu, w wyniku czego rozwija się tak zwana niedokrwistość hemolityczna.

Avocado

Jest owocem zawierającym grzybobójczą toksynę, która powoduje zatrucia. U zwierzęcia dochodzi do obrzęku płuc. Może rozwinąć się też wodobrzusze, a płyn gromadzący się wokół serca utrudnia jego pracę, prowadząc do niewydolności krążeniowej i do szybkiej śmierci zwierzęcia.

Winogrono i rodzynki

Spożycie winogron prowadzi do rozwoju ostrej niewydolności nerek z bezmoczem.
Rozwijający się w ciągu 48 godzin stan niewydolności nerek jest stanem krytycznym często prowadzącym do śmierci.

Surowe ciasto drożdżowe

Po ich spożyciu dochodzi do zaburzeń przewodu pokarmowego. Nadmiernie produkowany dwutlenek węgla jest przyczyną rozszerzenia żołądka (jego wzdęcie), wzdęcia jelit, utrudnionego oddychania – przez nacisk powiększonego żołądka na przeponę. Obecność dodatkowo fermentacji alkoholowej, może dawać objawy stanu po upojeniu alkoholem.

Alkohol

Przyspiesza krążenie, w wyniku czego zwiększona jest wymiana ciepła między otoczeniem, a organizmem oraz rozszerza naczynia krwionośne. Wiele wyrobów alkoholowych posiada duże pokłady cukru, dlatego też pod tym napojem kryje się kolejny produkt niewskazany u zwierząt. Cukier powoduje otyłość, może prowadzić do rozwoju cukrzycy, która z kolei może być przyczyną śmierci.

Xylitol (słodzik)

Jest toksyczny i powoduje uszkodzenie wątroby. Po jego spożyciu, organizm uwalnia olbrzymie pokłady insuliny, w wyniku czego rozwija się hipoglikemia oraz możliwa jest zapaść i śmierć zwierzęcia.

Do produktów równie toksycznych zaliczane są: Kawa, herbata, orzechy makadamia, sól i ostre przyprawy (papryka, papryka chilli, pieprz , magi, kucharek itp)

Warroza – zabójcza choroba rodzin pszczelich.

Warroza jest chorobą wywoływaną przez roztocz Varroa destructor. Roztocza te rozwijają się na czerwiu i dorosłych osobnikach pszczół miodnych. Obecnie jest ona najgroźniejszą chorobą pszczół nie tylko w Polsce, ale prawie na całym świecie. Występuje w pasiekach na wszystkich kontynentach. Powoduje duże straty w populacji rodzin pszczelich i znacząco wpływa na obniżenie produkcji pasiecznej.

Samice roztoczy żywią się hemolimfą pszczół. Cykl rozwojowy to 9-10 dni. W tym czasie samica roztocza składa w zasklepionych komórkach z czerwiem jaja, z których rodzą się nowe osobniki.

Zaatakowany przez roztocza czerw wykazuje oznaki niedożywienia. Skutkuje to mniejszą masą ciała wygryzionych pszczół i skróceniem długości ich życia nawet o połowę. Larwa porażona przez kilka samic Varroa nie rozwija się prawidłowo i wychowana z niej pszczoła może mieć niedorozwinięte skrzydła, odnóża oraz mniejszy odwłok. Może też dochodzić do zamierania czerwiu. Pszczoły, które wychowały się pod koniec lata w komórkach opanowanych przez warrozę są tak osłabione, że tylko 10% z nich jest zdolne przetrwać do wiosny. Czerw porażony przez roztocze jest bardziej wrażliwy na zakażenie bakteriami zgnilca amerykańskiego, kiślicy, zarodnikami grzybicy otorbielakowej oraz wirusami choroby woreczkowej czerwiu. Powikłania związane z występowaniem różnych chorób towarzyszącym porażeniu warrozą określane są jako jedna choroba – pasożytniczy syndrom warrozowy (ang. PMS – parasitic mite syndrom).

Roztocze Varroa szybko rozprzestrzeniają się, zakażając pasieki znajdujące się w zasięgu lotu pszczół z chorych rodzin. Największy udział w szerzeniu się choroby mają pszczoły błądzące i rabujące. Warrozie sprzyjają dalekie migracje rojów i przewożenie rodzin na pożytki.

Pszczoły nie posiadają naturalnych mechanizmów obronnych umożliwiających zwalczenie warrozy lub uniemożliwiających zakażenie. Pasożyty powodujące tę chorobę nie posiadają naturalnych wrogów mogących ograniczyć ich rozprzestrzenianie i są bardzo ekspansywne, dlatego każda wyleczona rodzina pszczela po pewnym czasie ulega ponownemu zakażeniu i nieleczona zawsze ginie.

W przypadku stwierdzenia warrozy pszczół w gospodarstwie, stosuje się preparaty lecznicze zalecone przez lekarza weterynarii, zwalczające tego roztocza.

Zgodnie z pkt 38 załącznika 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz.1342) warroza jest chorobą podlegającą obowiązkowi rejestracji.

Właściciele pasiek zobowiązani są do zgłoszenia przypadku występowania warrozy w ich pasiece, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii.